Gute Exemplare; Einb�e stw. geringf�gig berieben. - Latein. - 2 B�DE. - Peter Herrmann (* 22. Mai 1927 in Reichstadt; � 22. November 2002 in Hamburg) war ein deutscher Althistoriker und Epigraphiker. Er war von 1968 bis 1989 Inhaber des Lehrstuhls f�r Alte Geschichte an der Universit�Hamburg und geh�rte weltweit zu den f�hrenden Epigraphikern seiner Generation. Schwerpunktm�g erforschte er die griechischen Inschriften Kleinasiens. . (wiki) // Volenti mihi hoc seni contigit, ut quod opus adulescens in-cohaueram, iuuenis ixitenta lucubratione perfeceram, diuenditis exemplaribus nunc denuo retractare et emendare potuerim. multa enim siue mea meditatione edoctus siue alienis auxiliis adiutus correxi speroque me 'inter folia fructus' uidisse et decerptos in granaria mea comportasse; plura tamen, quae alii refutauisse sibi uisi sunt, retinui re iterum diligenter examinata et perpensitata, aut quae noua sibi quidam excogitauisse, enumerare su-persedi, ne hunc librum coniecturis iam obliuione obrutis, cum nihil ex eis ad haec studia promouenda redundaret, onerarem certaque dubiis uel falsis inmixtis turbarem. Ex prolegomenis caput tertium, quo bistoriae Romanae aetates primis lineis ad-umbraueram, nunc hac quaestione ex altioribus fontibus libro meo ' Wahrheit und Kunst, Geschichtschreibwng und Plagiat im klassischen Altertum' repetita seclusi atque artes singulorum deinceps scriptorum accuratius distinxi. sic in disputationibus de uitis et scriptis eorum institutis maior pars mutata est. contra fragmentorum numeros editionis superioris non tetigi, cum plerique uiri docti eis citare solerent. itaque fragmenta etiam nunc ita disposui, ut ea, quae ad certam aliquam rem referri possent, siue additis numeris librorum siue non additis excerpta essent, ceteris eiusdem libri praeponerem, ea tamen, quae eo numero carerent, asterisco notarem; cetera ita ordinaui, ut quae ab antiquioribus scriptoribus seruata essent, prima loca obtinerent aut, si multa eiusdem historici ab eodem (uelut Sisennae a Nonio), similes res cum similibus coniungerentur. ea uero fragmenta, quae aliena loca possedisse mihi persuasi, reli-qui sed uncis inclusi litterisque minui, ea autem, quae nunc accesserunt, litteris maioribus significata (A) ceteris subiunxi. pauca haec sunt; nam etiam nunc praeter fr. 12 Claudii Quadrigarii coniecturis peperci neque ullum ex libello de origine gentis Romanae admisi, cuius auctores, etsi argumenta ex certioribus fontibus collegerunt, omni fide indigni sunt. Textus autem uerba secundum optimam quamque editionem, si qua interim publici iuris facta erat, ratione recensui. tum in apparatu critico componendo id tenui, ut quae ad uerba ex ue-teribus annalibus excerpta essent, tota mole discrepantiarum instruerem orthographia excepta, de ceteris potiores elige-rem; quae ad argumenta interpretanda aut ad uerba fortasse ex uetustate translata pertinerent, plures tainen addere mallem quam ad diuersas editiones euoluendas usum reuocare. de so-lis Gellio et Nonio omnibus locis, ut chartae parcerem, etiam sigla M. Hertzii et L. Muelleri retinui neque h. 1. tacebo ante annos sex et quadraginta apparatu illius Gelliano, G. Tbilonis Seruiano uti mihi licuisse. Coniecturis, ne traditionem per se saepe incertam magis turbarem historicaque studia occuparem, praesertim in truncis paucorum uerborum, raro indulsi, item de clausulis numerandis, quarum quaedam exempla Fr. Leo animad-uertit (Moem. Lit. I p. 330 n. 2. 339 n. 4. 346 n. 1), manus abstinui. Deinde adnotatione textum suppleui et eorum fragmentorum, quae etiam aliis locis seruata sunt, et eorum locorum, qui ex eodem auctore ex quo fragmenta originem duxerunt uel duxisse uidentur, denique in eam ex uariis libris libellisque omnia ea contuli, quae cum probabilitate quadam ad intellegenda aestimandaque fragmenta inuenta erant. � (Vorwort)
Découvrez comment utiliser
Découvrez comment utiliser